Start Up K-Drama Yorumu

Herkese merhaba!

Uzuun zamandır yoktum, farkındayım. Buraya uğrayacak zaman pek bulamamıştım ama son zamanlarda izlediğim diziyi yorumlamadan geçemeyeceğimi fark ettim ve kendimi burada buldum. Özlemişim de :)

Dizinin konusundan kısaca bahsedeyim önce. 

Aslında dizi ilk bölümde öyle görünse de tek bir karakterin etrafında dönmüyor bence. Yan karakterlerin bile ön planda olmasına rağmen asla sıkmadığı bir dizi.

Dizi, şirketlerinin geleceğinin Google gibi olmasını isteyen gençleri konu alıyor. Geçmişte birbirlerinden habersiz bir şekilde bağlantılı olan iki kişinin tanışıp işlerini geliştirmesini anlatıyor.

Aslında dizinin konusu tam olarak bu diyemem çünkü bütün bölümlerde her karakterin çok önemli ve güzel mesajlar verdiğini düşünüyorum.

Detaylı yorumuma geçmeden önce dizide sevdiğim şeyleri kısa kısa yazayım;

-Öncelikle karakterlerin doğallığı. Sanırım bu bana diziyi sevdiren en önemli konu oluyor. Çünkü gerçek hayatta karşımıza çıkmayacak über karakterler yok, bunu sevdim.

-Oyuncuların birbiriyle uyumu.

-Müzik seçimleri.

-Her bölümde verdikleri mesaj ve gerçekten ama gerçekten ilham verici bir dizi olması.

Bu ilham verici kelimesini laf olsun diye söylemiyorum gerçekten bu diziyi izledikten sonra uzun zamandır öğrenmek istediğim konu için ilk adımlarımı attım :)

Şimdi detaylı yorumuma geçiyorum, bu kısımdan sonrası spoiler içermektedir.

Öncelikle ilk bölüm inanılmaz duygusaldı. Babalarının başına gelenler beni çok üzdü, o eşinin evlendiğinden bile habersiz o kadar çırpınması, asla vazgeçmemesi. En sonunda tam işlerini yoluna koyacakken vefat etmesi, üstelik otobüstekilerin onu sarhoş sanmaları...

Gerçekten çok yürek burkan bir hikayeydi. Annelerine zaten ilk bölümden sinir oldum, ablasına da öyle. Ama ablasıyla ilgili fikirlerim sonradan az da olsa değişti.

İlk bölümde Han Ji Pyeong'un büyükanneyle karşılaşmaları ve aralarında yaşananlar hem çok üzücü hem de çok güzeldi. Büyükannenin içinde herkese yetecek kadar sevgi vardı, çok merhametli biriydi çok sevdim. Ji Pyeong'un tam ev almaya karar vermişken parasını oğluna verdiğini sanması ama aslında öyle olmaması tam gidecekken büyükannenin ayakkabıları verişi, diyalogları. Bu ikiliye dair her şey kalp ısıtan cinsten ve çok anlamlıydı.

Torunu yalnız kalmasın diye mektup arkadaşı yaptıklarında tesadüfen Nam Do San'ın adını kullanırken sanırım kızın bu kadar bağlanacağını düşünmemişlerdi :)

Açıkçası bu diziyle alakalı çok fazla ikinci adam sendromu yaşayanları gördüm ki Han Ji Pyeong gerçekten de bunu yaşatacak bir karakterdi ama ben başından beri Nam Do San'a daha yakın hissettim.

Samsan Tech ekibine bayıldım, aşırı komiklerdi. Üniversitede örgü kulübü kurmaları ama kimsenin gelmemesi Do San'ın gelişi, sonra Do San'ın kızları kaçırma hikayeleri, Samsan Tech olma hikayeleri çok komikti. Baştan sona aralarındaki bağa bayıldım.

Nam Do San'ın Dal Mi'yi hiç tanımamasına rağmen mektupları okuduktan sonra onu zor durumda bırakmamak için onun yanına gidişiyle ne kadar naif olduğunu gördük bence. Han Ji Pyeong onları Sand Box'a sokamayacağını söylemesine rağmen oraya gidişi, arabada yaşadıkları havaifişek sahnesi..

Dizide bu şekilde belirleyici olan bazı sahneler vardı bence. Mesela havaifişek sahnesi, mektupta yazan haritasız yol almak ya da nereye gideceğini bilmeden öylece dolaşmak...

Tabii bu olaydan sonra işler işinden çıkılmaz bir hal aldı ama çok komikti :) Han Ji Pyeong'un işi dolayısıyla gerçekleri söylemesini sevdim çünkü yapması gereken buydu. Büyükanneyle olan ilişkileri hep çok güzeldi.

Do San'ın büyükannesiyle karşılaştıklarında ördüklerini vermesi çok hoştu, daha sonra onun gözleri görmeyeceği için gözcü yü geliştirmesi çok anlamlıydı.

Dal Mi karakterini başından beri çok sevdim. Gerçekten düşündüğümde sinir oldum dediğim bir hareketi olmadı. Dizide aşk üçgeni var gibi görünse de çok sinir bozucu şekilde değildi bence.

Dal Mi'nin mektuptaki kişinin Han olduğunu öğrenince otogar gibi bir yerde Do San'la olan konuşmaları çok üzücüydü. Ya genel olarak ben Do San'ı ağlarken görünce baya içim parçalandı yani.

Daha sonra Dosan'ın hile yaptığını söylemesi, sadece bir soru için doğru yaptığı dokuz sorunun anlamını yitirmesi, rüzgarın fırtınaya dönüşmesi... Bu detaylar beni bitirdi.

Dosan'ın babasıyla olan konuşması da çok anlamlıydı. Bazen etrafımızdakiler bizden hep başarılı ve iyi olmamızı bekledikleri için üzerimizde oluşturdukları baskının farkında olmuyorlar ve bu çok yıpratıcı bir durum oluyor. Dosan'ın birbirimizin gurur kaynağı olmayalım, sadece baba-oğul olalım dediği sahne çok güzeldi.

Dal Mi gerçekten doğuştan CEO'ydu bence. Bütün olayların altından çok güzel kalktı, tüm ekibi kurtardı.

Silikon Vadisine gidememeleri çok kötüydü, o kadar hazırlıktan beklentiden sonra bu onlara bir ders oldu ama cidden çok üzücüydü. 

DoSan'ın annesi eğer Dal Mi doğum gününü hatırlarsa yüzde 30, birlikte kutlayım derse 50 güzelce hazırlanırsa yüzde 100 hoşlanıyor demişti Dosan'a

O gün Dal Mi gerçekten çok güzel giyindi, buluştular ama Dosanın onlarsız gitmeyeceğini bildiği için ondan ayrıldı aslında bu da çok anlaşılır bir durumdu ve çok üzücü.

Bu durumdan sonra Dosanın mektuptaki gibi başıboş dolaşması ama sonunda gökkuşağı yerine bulutlarla karşılaşması... Bu detayları sevdim işte.

Chulsan ve SaHa inanılmaz tatlılardı, daha çok sahnelerini görmek isterdim. SaHa uyuyamıyor diye ChulSanın pi sayısını asmr yaparak okuması :) Daha iyi bir jest görülmedi harikasın Chulsan :)

Han Beyle Yongsan arasındaki sorun  da aslında anlaşılırdı Yongsan açısından bakarsak ama Han Bey'in işi gerçekçi olmak doğruları söylemek o gün biraz fazla abartmış olabilir ama...

Sonunda bu durumun biraz olsun çözülmesine sevindim. Yongsanın içinde bu nefretle yaşamamasına...

Silikon Vadisine gitmeleri arı bir olay zaten. Chulsanın vlogları, Dosanın gizliden gizliye Dalmiyei takip edişi, gitmeden gözcüye ilaçları tanıması için güncelleme hazırlaması...

Gerçekten izlediğim en doğal ve içten karakterlerden biriydi.

Tahmin ediyordum döndükten sonra Han ji Pyeong'un bu şekilde davranacağını aslında pek şaşırmadım ama kızmadım da. Ama kendisi de son bölümde Dalmiyi yıllarca aramadığını söyledi.

Dalmiye her konuda destek olması güzeldi. Dalmi ve ablası arasındaki kapışmanın çok itici boyutta olmamasına sevindim. İkisinin aynı şirkette çalışmalarına da... Ama neden annes Dalmilerde kalmaya başlamışken hiç gitmediğini anlamadım muhtemelen büyükannesinden çekindii için onca olanlardan sonra... Yine de sonlara dğoğru geç de olsa buluşmalarına çok sevindim. Belki sonunda Han Ji Pyeongla olurlar demiştim ama olmadı.

Dosanın döndüken sonra Dalmiye senin gururun, ödülün olmak istedim diye yaptığı itirafı çok güzeldi. Bu şekilde geçmişe referans yapılarak yapılan itiraflar hoşuma gidiyor. Do san cidden Dalminin ağzından çıkan her şeyi dikkate aldı.

Sonda Ji Pyeong'un sadece ellerinle anılarımızı yendin dediği sahne çok duygusaldı. El konusu başından beri devam etti ve cidden elleri çok güzeldi :)

Dalmi'nin kafa karşıklığı da çok normaldi.

Samsan Tech'in en sonunda başladıkları yere dönmeleri ve orda çatı katıyla vedalaşmaları çok güzeldi.

Büyükannesinin ben aslında hepinizi görüyorum dedikten sonra babalarını göstermeleri çok iç burkucuydu.

Daha yazılacak bir sürü şey var bu dizi hakkında. Her karakter uzun uzun  yazılabilir ama bence hala izlemediyseniz avakit kaybetmeden bu diziyi izlemenizi öneririm, beğeneceğinizi düşünüyorum.

Bana ilham verdi, karakterler çok doğaldı, müzikleri, mesajları mükemmeldi.

Bu arada dizide her bölüm sonunda epilog kısımları var bittikten sonra o kısımları izlemeyi unutmayın :)

Kısaca harika bir diziydi :)

İzleyenler varsa yorumlarınızı bekliyorum, umarım arayı açmadan tekrar başka bir yazıda buluşabiliriz :)

Hoşçakalın :)